Ο κήπος της Γεσθημανής

Κάτω από τέτοιες άγριες ελιές προσευχήθηκε ο Ιησούς, όχι μία, όχι δύο, αλλά πολλές φορές και ακόμα και την τελευταία, στον κήπο της Γεσθημανής, όπου κατέφευγε συχνά για να προσευχηθεί, ιδιαίτερα όταν του τελείωνε ο χρόνος που θα βρίσκονταν ανάμεσα στους ανθρώπους.

​

Η Ελιά έμελλε να είναι το ευλογημένο δέντρο, κάτω από τα κλαδιά του οποίου γονατιστός θα ικέτευε για τη σωτηρία μας. 

 

Γεσθημανή στα εβραϊκά σημαίνει «ελαιοτριβείο». Στον Κήπο, όπου σήμερα σώζονται ελάχιστες ελιές με τεράστιους κορμούς, έκανε ο Ιησούς την τελευταία και συγκλονιστικότερη προσευχή Του πριν από τη Σταύρωση. Για να φθάσει εκεί, περπάτησε δύο χιλιόμετρα από το Υπερώο, όπου διεξήχθη ο Μυστικός Δείπνος με τους έντεκα από τους μαθητές του. 

 

Σύμφωνα με τις γραφές ήταν μια έντονη, δυνατή προσευχή, γεμάτη αγωνία.

Ο ιδρώτας έτρεχε στο πρόσωπό του Χριστού και τα μάτια του περιπλέχτηκαν σε μυδρίαση για όσα μόλις γνώριζε, φανερώνοντας με αυτόν το τρόπο την ανθρώπινη υπόστασή του... Έπρεπε να πιει εκείνο το ποτήρι και να το

αντιμετωπίσει σαν άνθρωπος, να ξεπληρώσει το τίμημα στο όνομα όλων των ανθρώπων. 

​

Ήξερε και ότι στο εξής θα έμενε μόνος.

Θα αντιμετώπιζε την εγκατάλειψη ακόμη και από τους μαθητές του.  

​

Και ήξερε τα πάντα, μόλις ακριβώς εκείνη τη Στιγμή της ύπατης προσευχής Του.

 

Γιατί ολόκληρο το  Όνειρο της Σωτηρίας, παίχτηκε κάτω από εκείνα τα άγρια δέντρα... 

​

​

​

​